Stupid men talking nonsense

Source : Free Malaysia Today   June 29, 2012

BN politicians are growing out of ideas to hoodwink the public, including the latest attempt by Umno MP Mohamad Aziz.

COMMENT

by Charles Santiago

Civil rights leader Martin Luther King Jr said: “Nothing in all the world is more dangerous than sincere ignorance and conscientious stupidity.”

I wonder what Barisan Nasional’s Sri Gading lawmaker Mohamad Aziz is. Chances are maybe both.

I cannot really say I am shocked by his statement calling for Bersih’s co-chairperson S Ambiga to be “hanged” for treason towards the King.

Mohamad called her a traitor for leading the call for free and fair elections, prompting tens of thousands of people to take to the streets last July.

We have been seeing politicians from the ruling camp spewing venom just because they have absolute power and know their dangerously stupid remarks would be dismissed.

And sure enough BN secretary-general Tengku Adnan Mansor said Mohamad’s views were his personal opinion and do not reflect the party stance. And then he subtly reminded the public that the case related to the Bersih 3.0 assembly is still under investigation by the authorities.

Mohamad was not reprimanded although his remarks have the danger of further dividing the nation which is already split down the middle as a result of race-based politics. But realising his statement sounds ludicrous, he scrambled around to manage the damage done by saying he was merely posing a question to Parliament on the possibility of Ambiga being punished.

Then Mohamad retracted his remarks.

It is shameless that threats and attacks have been mounted on Ambiga because she is an easy target.

Mohamad’s statement is not just racist but also seditious. It is clear he threatened Ambiga because she is a woman, an Indian and a Hindu. Even her counterpart, poet laureate A Samad Said has said he has been spared because he is a Malay.

The silent PM

Prime Minister Najib Tun Razak goes around town trying to engage different communities with his 1Malaysia rhetoric which aims at national integration through racial unity. But his men don’t get it, do they? And Najib himself has kept painfully mum when Ambiga was targeted.

Malaysians sent a strong message at the rally, demanding electoral reforms. The crowd that turned up cut across a diverse segment of the society.

And the government is still reeling from the hit it took – not just because it was unprepared to handle a politically maturing society but also because of the backlash it suffered due to arbitrary and excessive force by the police.

Almost a year after the rally, the government is yet to implement durable reforms ahead of a general election, which is described as one that would be the dirtiest in the country’s political history.

Instead, we have seen Najib throwing money to buy votes.

But all the cash handouts and speeches peppered with racial undertones, threats of a looming disaster if Umno loses power plus promises of even more money to the people have not worked to shift the sentiments on the ground.

People are fed up of a corrupt government. People are fed up of the ruling elite lining its pockets. People are fed up of race-based policies. People are fed up of widespread discrimination.

In short, the people want a change and the BN politicians are growing out of ideas to hoodwink the public.

So we have a few stupid men talking nonsense.

Archaic thinking

Malaysia became the laughing stock of the world when international headlines highlighted the “butt exercise” by former soldiers outside Ambiga’s house to embarrass and harass her.

While there was no official statement checking this indecent incident, the police came to the aid of traders who set up burger stalls outside her home to make up for losses sustained during the rally calling for electoral reforms.

Deputy police chief Khalid Abu Bakar said they could not act against the traders as they were in a public space.

And recently Ambiga was slapped with a half-a-million ringgit fine for alleged damage to the capital city during the rally.

If anything, such continued victimisation of Ambiga has only angered the people even more.

The government might think that it can cleverly rely on pure fluff that pours out of the mouths of ruling politicians to divert attention from much-needed electoral reforms.

Such thinking is archaic. And the government is better off getting used to the idea that its stronghold on power is slipping fast.

Charles Santiago is DAP’s MP for Klang.

 

டுரியான் உண்ணும் விழா

மூலம் – மலேசிய நண்பன்

 

மிஸ்மா விவகாரம் பெர்சே பேரணியின் முக்கியத்துவத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது, சார்ல்ஸ்

மூலம் :- செம்பருத்தி

Sunday, August 7, 2011 2:01 pm

அண்மையில் சிலாங்கூர் மந்திரி புசார் காலிட் இப்ராகிமின் தொகுதியான ஈஜோக்கில், நிரந்தர வசிப்பிடத் தகுதி கொண்ட ஒருவர் புதிய வாக்காளராக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறார்.
 

ஆகக் கடைசியாக, பொதுமக்களின் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டிருந்த  வாக்காளர் நகல் பட்டியலில் நிரந்தர வசிப்பிடத் தகுதி கொண்டவரான “மிஸ்மா” என்பவர் வாக்காளராக பதிவுசெய்யப்பட்டிருக்கிறார்.  
சிவப்பு நிற மைபிஆர் கார்டை வைத்திருந்த நிரந்தர வசிப்பிடத் தகுதி உள்ள “மிஸ்மா புதிய வாக்காளராகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளார் என மலேசியாகினி தகவல் வெளியிட்ட நான்கு மணி நேரத்துக்குள் அவர் பிரஜையாகி இருப்பதாக தெரிகிறது!
 

“இங்கும் எழும் கேள்வி: நிரந்தர வசிப்பிடத் தகுதி உள்ள ஒருவருக்கு நான்கு மணிநேரத்தில் பிரஜா உரிமை கிடைக்கும்போது, ஏன் மலேசியாவில் பிறந்தும், தக்க ஆவணங்கள் இருந்தும் குரியுரிமை பெறுவதற்காக மக்கள், குறிப்பாக இந்தியர்கள், 20 -30 ஆண்டுகளுக்கு காத்துக்கிடக்க வேண்டியுள்ளது”, என வினவினார் கிள்ளான் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சார்ல்ஸ் சந்தியாகோ.
 

இவ்வாறான மோசடிகளைத் தவிர்க்கவே பெர்சே 2.0   பேரணி நடத்தப் பட்டது. அப்பேரணியின் எட்டு கோரிக்கைகளையும் தேர்தல் ஆணையம் ஏற்றுக் கொண்டு அமல் படுத்தினாலே போதும், இவ்வாறான மோசடிகள் மீண்டும் நடக்காமல் தவிர்க்கலாம் என கூறிய சார்ல்ஸ், “நமக்கு வேண்டியது நேர்மையான மற்றும் நியாயமான தேர்தலே” என்பதை அவர் வலியுறுத்தினார்.
 

வாக்களர் தகுதி இல்லாதவர்களை புதிய வாக்காளராக பதிவு செய்தல் மற்றும்  நிரந்தர வசிப்பிட தகுதியிலிருந்து பிரஜா உரிமை தகுதி வழங்குதல் போன்ற செயல்கள், அரசாங்கம் மற்றும் தேர்தல் ஆணையம்  ஆகியவற்றின் நோக்கங்களைக் காட்டுகின்றன.
 

“பெர்சே 2.0 பேரணி சட்டவிரோத செயலானால், மிஸ்மா விவகாரத்தில் தேர்தல் ஆணையம் மற்றும் தேசியப் பதிவுத் துறையின் செயல்கள் எம்மாதிரியானவை”, என கேள்வி எழுப்பிய சார்ல்ஸ், இந்த பிரச்சனை மிஸ்மாவோடு நின்று விடவில்லை என்றார்.
சிலாங்கூரில் ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட நிரந்த வசிப்பிட தகுதி கொண்டவர்கள் புதிய வாக்களாராக பதிவு செய்யப்ப் பட்டுள்ளனர் என பாஸ் கண்டு பிடித்துள்ளது என்பதைச் சுட்டிக் காட்டிய சார்ல்ஸ், “வரும் தேர்தலில் ஆட்சியைக் கைப்பற்றுவதற்காக கூட்டரசு அரசாங்கம் மேற்கொண்டு வரும் நடவடிக்கைகளில் இதுவும் ஒன்று என்பது மிக தெளிவாகப் புலப்படுகிறது என்று அவர் சாடினார்.

“இவ்வாறான நேர்மையற்ற செயல்களை அரசாங்கம் உடனடியாக நிறுத்த வேண்டும். இல்லையேல், அடுத்து வரும் தேர்தலுக்குள் மற்றொரு பெர்சே பேரணியை அது சந்திக்க வேண்டி வரும்”, என சார்ல்ஸ் எச்சரித்தார்.

 

Bersih 2.0

 

 

 

Rule of law, rule by law — Ambiga Sreenevasan

July 23, 2011

JULY 23 — Good Morning! Chancellor, vice chancellor and graduating students.

It is so good to be back!

I am deeply moved by the conferment of this honour upon me. That it comes from my alma mater is especially significant for me. That it comes at this time is almost providential, for it allows me and all lawyers to reflect on our roles in the societies we live in.

For this honour and this moment of reflection, I extend my grateful thanks to the Council and Senate of the University of Exeter.

Tired of injustice and oppression, people the world over are crying out for truth, goodness, justice and universal love and understanding.

The events in Malaysia over the past six weeks culminating in the rally for free and fair elections on the 9th of July, has taught me so much more than I could have ever learned in the last 30 years as a practising lawyer.

My team and I faced first-hand the full force of the unleashed power of the state, and I realised then the importance of the independence of the Institutions of government, particularly the judiciary, to check such abuses of power.

I also realised how real and present the absence of the Rule of Law can be.

In countries where the Rule of Law reigns strong and true one probably does not even talk about it. But in countries that veer towards Rule by Law, talking about getting back to the basics is crucial.

In many countries, Rule by Law is reflected in the existence of repressive laws that violate the fundamental rights of its citizens. One example of this is preventive detention laws that lock people away without affording them the basic right to a trial. There are many examples of such oppressive laws worldwide and they are not confined to underdeveloped or developing countries.

As lawyers, we are in a unique position. Our years of legal study and practice teach us to see and appreciate the fundamental role that the Rule of Law plays in guaranteeing that the state governs its citizens in a just and democratic manner.

Who better to remind those in power of their responsibilities to their citizens than lawyers trained in understanding the difference between “Rule of Law” and “Rule by Law”?

Our role as lawyers must therefore extend far beyond traditional legal practice.

Here, I make no reference to rules, guidelines, documents, or declarations. My only reference point is our conscience. Can we as lawyers, ever sit back and watch the erosion of fundamental liberties of the people around us and do nothing? Clearly, silence in these circumstances, is not an option.

When I graduated from this university about 30 years ago, things were of course very different. Today the Internet and social media has empowered people with a continual flow of unfiltered and up-to-date information. No longer can the manipulation and control of information be effectively used by those in power to suppress either thought or action.

You are in a world where you know instantly of injustices taking place in any part of it. In this global village drawn together by so many factors, we are one. We can reach out to each other using these new means of communication and we owe it to each other to stand together for what is right.

You may say, “But I studied law to be a solicitor or barrister and to earn money for a decent standard of living”. There is nothing wrong with that, I assure you. I run a commercial litigation practice in a partnership of four where we also do public interest litigation. The two can co-exist quite comfortably.

The point I make is this.

You are graduating from one of the best universities in the country if not on the planet! You are special. And you are now a proud member of an army of people that is equipped with all that is necessary to both practise law and to fight injustice.

I urge you to use this arsenal of knowledge and your passion for justice to fight for those who are downtrodden.

You have already heard of the events of July 9th in Malaysia. Whilst it brought out the worst in some, it brought out the best in others and this is where our hope lies.

There were some in government who opposed the methods used to shut us down. Even doctors left their comfort zones to speak up against injustices. And of course there were the lawyers and the independent media who stood on the side of truth and justice.

However, the real heroes of that day are our friend and supporter Allahyarham Baharuddin Ahmad who paid the ultimate price in fighting a noble cause, the six members of the Socialist Party of Malaysia who, as we speak, sit in solitary confinement under preventive detention laws and finally the brave people of Malaysia who overcame their fear of intimidation and harassment to uphold their fundamental rights.

With all my heart I dedicate this honour you have bestowed upon me to them.

* This was the acceptance speech delivered by Datuk Dr Ambiga Sreenevasan upon her conferment with the Honorary Doctorate Of Laws, University of Exeter.

 

Malaysia’s Political Awakening: A Call for US Leadership

By John R. Malott

A Malaysian recently wrote to me, “Most Americans don’t know or even care where Malaysia is.” Even among the so-called foreign policy elite, little attention is paid to Malaysia. There are few American academics who specialize in domestic Malaysian politics, and except for hosting visits by senior Malaysian leaders, think tanks and universities hold few Malaysia-themed programs. US newspaper and magazine reports are few, with most articles focusing on tourism and the delights of Malaysian cuisine. As a result, there is a tendency among Americans to hold an idealized image of Malaysia as a successful multi-racial and
multi-religious paradise, an Asian economic dynamo, and a stable and moderate Muslim democracy. As a result of this deficit of informed analysis of Malaysian politics, there has been a failure to notice the internal political changes unfolding within Malaysia over the past few years. The reality today, as one Australian expert puts it, is that the situation is the “most fluid and dangerous” in Malaysia’s history.

The Events of July 9 – A Date for the History Books

Because of this attention shortfall, the events of July 9, 2011 came as a surprise. On that day, tens of thousands of Malaysians–who have been ranked on Hofstede’s Power Distance Index as the most submissive to authority of any people in the world–chose to defy their government and join a “Walk for Democracy.” They heeded the call of Bersih 2.0, a coalition of 62 non-governmental organizations that calls for free and fair elections. In the days before the rally, the Malaysian government cracked down. It rounded up 200 leaders associated with the movement, claiming that they were “waging war against the King” and trying to overthrow the government. It declared both the Bersih coalition and the planned rally illegal, and in a truly bizarre action, it declared the color yellow–Bersih’s signature color–illegal. Malaysian citizens were arrested for possessing Bersih literature or wearing yellow T-shirts. The police established roadblocks around the city and banned 91 Bersih and opposition leaders from entering the capital city of Kuala Lumpur. By the morning of July 9, the city was in total lockdown.

Then something remarkable happened. As Ambiga Sreenevasan, the distinguished attorney who leads Bersih put it, the Malaysian people showed that they no longer would be intimidated by their government. They chose to march, knowing that they would be met by tear gas, chemical-laced water cannon, and police batons. Even after Bersih’s leadership was arrested, Malaysians of all ages, races and religions continued their “Walk for Democracy” through the streets of Kuala Lumpur. They locked arms, they sang their national anthem and “We Shall Overcome,” they blew bubbles and carried flowers. They were peaceful. The only muscle seen that day was the heavy hand of the police. Human Rights Watch later called the police force excessive, the 1,670 arrests unwarranted, and the police attacks on marchers unprovoked.

This repression by Prime Minister Najib Tun Razak and his government drew international condemnation, and it also put a lie to Najib’s two-year effort to portray himself as a modern, liberal-minded leader. More importantly, and of greater concern to Najib and his United Malays National Organization (UMNO) party–the main party that has ruled Malaysia continuously since independence in 1957–is that it awakened a new generation of politically active Malaysians. It is too soon to know whether the movement for electoral reform and the establishment of true democracy in Malaysia will be sustained. If it is, then July 9 will be remembered as a turning point in Malaysia’s history.

Just How Free and Democratic is Malaysia?

Why should a government be so afraid of a call for fair elections? Like his predecessors, Najib claims that demonstrations will lead to chaos, even though the right of assembly is guaranteed by the nation’s constitution and is commonplace in any true democracy. As for free and fair elections, Najib says that Malaysia already has them; if not, then opposition parties would not have achieved the gains they made in the 2008 elections, when they received 47 percent of the popular vote and took control of five states. Opposition parties counter that if elections truly were fair and free, they would form the government and not the UMNO-led coalition.

Political rhetoric aside, Malaysia’s electoral system has been analyzed by academics in Australia, Malaysia, the United States, and elsewhere. In addition, the state of Malaysia’s political freedom has been assessed by many international groups. The Economist Intelligence Unit, for example, labels Malaysia a “flawed democracy” in its Democracy Index. Freedom House says that Malaysia is only “partly free.” Reporters Without Borders places Malaysia 141st out of the 178 countries in its Press Freedom Index. On elections, the US Department of State Country Reports on Human Rights Practices declares that Malaysian opposition parties are unable to compete on equal terms with the governing UMNO-dominated coalition because of restrictions on campaigning and freedom of assembly and association. “News of the opposition,” the report says, is “tightly restricted and reported in a biased fashion.” Academics point to the Election Commission’s gerrymandering, which creates highly imbalanced districts that favor the ruling party, where the number of voters per electoral district can range from 7,000 to over 100,000. Over the years there have been numerous credible reports of the use of phantom voters, stuffed ballot boxes, vote-buying, and abuse of government resources to attract votes. In Sarawak’s state elections this past April, Prime Minister Najib was caught on video, blatantly telling a village gathering that his government would give them US$1.5 million for a local project, but only if they elected his candidate.

What Should Be Done?

Malaysia’s government may assert otherwise, but the evidence is overwhelmingly on Bersih’s side. Malaysia is not a full democracy, and its elections are neither free nor fair. Malaysian citizens have awakened to that fact. Now the world’s democracies need to stand on the right side of Malaysia’s future. The United States has a multitude of interests in Malaysia, one of which is to help strengthen democracy and the rule of law. Human rights groups have condemned what they call the US Government’s “lukewarm” response to the events of July 9. This is a moment when the United States, which named Bersih’s leader Ambiga Sreenevasan an International Woman of Courage in 2009, can show the same courage and make a difference in the life of a nation

 

அம்பிகாவை எதிர்ப்பதா?, சார்ல்ஸ் கண்டனம்

22 Jul | செய்தி| மலேசியாஇன்று

முதன்முறையாக நாட்டின் தேர்தல் முறையில் சீர்திருத்தம் வேண்டும் என கோரிக்கை விடுத்திருந்த பெர்சே இயக்கத்தின் தலைவி அம்பிகாவின் தைரியத்தையும், தலைமைத்துவத்தையும், அவரது நியாயமான போராட்டத்தையும் தாம் வரவேற்பதாக கிள்ளான் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சார்ல்ஸ் சந்தியாகோ கூறினார்.

ஆனால், நேர்மையான மற்றும் நியாயமான தேர்தலுக்காக போராடும் பெர்சே 2.0 இயக்கத்திற்கு எதிரானத் தடைகள் அனைத்தும் அடிப்படையற்றவை என கூறிய சார்ல்ஸ், பெர்சே 2.0 பேரணியை நடத்துவதற்கு முன்பும் பேரணி நடந்த அன்றும் பல தரப்பினரின் பல்வேறு கடுமையான எதிர்ப்புகளையும் தடைகளையும் மீறி, மருட்டளுக்கெல்லாம் பயப்படாது, பல்லாயிரக்கான மக்கள் பெர்சே பேரணியில் பங்கேற்றது மக்கள் அரசாங்கத்தின் மீதும் தேர்தல் ஆணையத்தின் மீதும் அதிருப்தி அடைந்திருப்பதை தெளிவாகக் காட்டுகிறது என்றாரவர்.

சிலர் அம்பிகாவின் தைரியத்தைப் பாராட்டவில்லை, அவரது கோரிக்கைகளைப் புரிந்துக் கொள்ளவில்லை. ஆனால், அவரை மிகக் கடுமையாக சாடினர், அவரின் குடியுரிமையைப் பறிக்க பரிந்துரைத்தனர். இந்த முறையற்ற செயல்களை சார்ல்ஸ் கண்டித்தார்.

“உண்மையில், ஒவ்வொரு மலேசியனும், குறிப்பாக இந்தியர்கள், அவருக்கு முழு ஆதரவு கொடுக்க வேண்டும். ஒட்டு மொத்த சமுதாயமும் அவருக்கும் பேரணிக்கும் வற்றாத ஆதரவு வழங்க வேண்டியது மிக அவசியம்”, என்பதை சார்ல்ஸ் வலியுறுத்தினார்.

பெர்சே 2. 0 கோரிக்கைகள் நிறைவேற்றப்பட்டால், மலேசியாவில் நேர்மையான தேர்தல் நடைபெறுவது மட்டுமில்லாமல், நல்லாட்சியையும் மக்கள் நலன் காக்கும் அரசாங்கத்தையும் மக்களே நியாயமாக தேர்தெடுக்க வழி பிறக்கும் என்றாரவர்.

நல்லாட்சி வழங்கும் அரசாங்கத்தின் மூலம் மக்களின் நிலை, குறிப்பாக மலேசிய இந்தியர்களின் நிலை, உயர அதிக வாய்ப்புள்ளது என்பதைச் சுட்டிக் காட்டிய சார்ல்ஸ், ஏன் நமது மஇகா தலைவர்கள் இக்கோரிக்கைகளுக்கு ஆதரவு வழங்காமல் அமைதி காத்து வருகின்றனர் என்று வினவினார்.

“மலேசியாவில் மக்களின் உரிமைகள் பறிக்கப்படுவதை பல்வேறு சம்பவங்கள் நிரூபிக்கின்றன. உரிமைகளை நிலைநிறுத்துவதற்கு மாற்றங்கள் மிக முக்கியம். அது மக்கள் கையில்தான் உள்ளது”, என்பதை அவர் சுட்டிக் காட்டினார்.

மேலும், அம்பிகாவின் மீது அவதூறுகளை பரப்பும், குடியுரிமைப் பறிக்க சொல்லும் தரப்பினர்களுக்கு கண்டனம் தெரிவித்த அவர், நியாயமான விஷயங்களுக்காக மக்கள் ஒன்றுகூடுவது மிக முக்கியம் எனவும் வலியுறுத்தினார்.

 

 

பொது விவாதம் :- மஇகாவுக்கு சவால்

மூலம் :- மலேசிய நண்பன்

 

முதலில் இந்தியர்களின் பிரச்னைகளைத் தீருங்கள்; பிறகு வாருங்கள் சவாலுக்கு, சார்ல்ஸ்

மூலம் :- மலேசியா இன்று

 18 Jul | செய்தி|

 

ஜூலை 9 இல் நடைபெற்ற பெர்சே பேரணி 2.0 இல் பல இன மக்கள் பாகுபாடு பாராமல் ஒன்று திரண்டனர்.

அதில் இந்தியர்கள் சலைத்தவர்கள் அல்லர் என பேரணியில் கலந்துக் கொண்ட இந்தியர்களின் எண்ணிக்கை காட்டுகிறது என கிள்ளான் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சார்ல்ஸ் சந்தியாகோ கூறினார்.
 
“நான் மஇகா தலைவர்களைப் பார்த்து கேள்வி எழுப்பியதற்காக ஹங்துவா கிளைத் தலைவர் ம.வெற்றிவேல் பொங்கி எழுந்துள்ளார். இத்தனை வருடங்களாக இந்தியர்களுக்காக என்ன செய்தீர்கள் என நான் கேட்க விரும்பவில்லை.”
 
அண்மையில் பெர்சே 2.0 பேரணியை நடத்துவதற்கு அதன் தலைவர் பெரும் சவால்களை எதிர்நோக்கினார். அதில் மிக முக்கியமான சவாலே அவரது குடியுரிமையைப் பறிக்கச் சொன்னதுதான். மஇகா தலைவர்கள் இந்தப் பேரணியை ஆதரிக்கவில்லை என்றாலும் பரவாயில்லை. ஆனால் மலேசியாவில் முதல் முதலாக ஓர் இந்திய பெண்மணி நாட்டு மக்களின் நலனுக்காகவும் உரிமைக்காகவும் போராடியதற்காக அவரின் குடியுரிமை பறிக்கப்பட வேண்டும் எனக் கூறிப்பட்டபோது அதைத் தடுக்க நம் மஇகா இந்திய தலைவர்கள் முன் வர வில்லையே என்பதுதான் இங்கு பதிலளிக்க முடியாத கேள்வியாக இருக்கிறது.

“இது ஒரு பெண்ணின் உரிமை அல்ல. இது ஓர் இந்தியரின் உரிமை. நமது குடியுரிமை. யாரிடமிருந்தும் பறிக்க முடியாத உரிமையை ஓர் இந்திய பெண்மணியிடமிருந்து பறிக்கச் சொன்னபோது நமது மஇகா தலைவர்கள் என்ன செய்து கொண்டிருந்தார்கள்”, என கேள்வி எழுப்பிய சார்ல்ஸ் இதற்கும் அமைதியாக இருந்தது மட்டும்தானே மிச்சம் என வேடிக்கையாக கூறினார்.
 
“ஒரு வேளை, பெர்சே 2.0 பேரணி அவர்களது ஆட்சி முறைக்கு அப்பாற்பட்டு இருப்பதாக அவர்கள் கருதலாம். ஆனால் சர்ச்சைக்குரிய இண்டர்லோக் நாவல் விவகாரம் என்ன ஆனது? மலேசியாவாழ் ஒட்டு மொத்த இந்தியர்களையும் தாழ்மைப்படுத்தியும் இழிவுப்படுத்தியும் எழுதப் பட்ட நூல் அது என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்ததே.

மலேசியாவிலுள்ள அனைத்து இந்தியர்களும் அந்நாவலைத் தடை செய்யக் கோரியிருந்தபோது, அதில் சிறு மாற்றங்களுடன் மறுபடியும் பாட புத்தகமாக கொண்டு வரப்படும் என்று கூறப்பட்டபோது நமது மஇகா தலைவர்கள் என்ன செய்துக் கொண்டிருந்தனர்”, என்ற வினாவைத் தொடுத்த சார்ல்ஸ், இவ்வாறுதான் அவர்கள் இத்தனைக் காலமும்  இருந்து வருகிறார்கள் என நான் சொன்னால்தான் தெரியுமா என்ன? என்றார்.
 
“ஆகவே, இதுவரை மஇகா தலைவர்கள் என்ன செய்தார்கள் என நான் கேட்க வில்லை. ஏன் ஒட்டு மொத்த இந்தியர்களும் எதிர்த்த இண்டர்லோக் மற்றும் பெர்சே 2.0 பேரணி தலைவரின் குடியுரிமை பறிக்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கை பற்றி குரல் எழுப்பவில்லை என்றுதான் கேட்கிறேன்”, என்றார் சார்ல்ஸ்.

நீர் என்ன செய்தீர் என்று ம.வெற்றிவேல் என்னைக் கேட்டிருந்தார்.

“கிணற்று தவளையாக இருக்கும் அவருக்கு நான் என் தொகுதி மக்களுக்கும் இந்தியர்களுக்கும் என்னென்ன செய்துள்ளேன், நடாளுமன்றத்தில் என்னென்ன விவகாரங்கள் பற்றி வாதாடியுள்ளேன் என்பது போன்ற விவரங்களை எனது வலைப்பதிவு அல்லது நாடாளுமன்ற வலைத்தளம் ஆகியவற்றிலிருந்து தெரிந்துக் கொள்ளலாம் என கூறிய சார்ல்ஸ், ஒரு வேளை அவருக்கு அவற்றிலுள்ள விவரங்கள் தெளிவாக புரியாமல் போனால், நேரடியாக விவாதம் நடத்த நான் தயார். ம.வெற்றிவேல் தயாரா?”, என்று அவர் சவால் விடுத்தார்.

 

Letter to Secretary Clinton

July 15, 2011
The Honorable Hillary Clinton
Secretary of State
2201 C Street, N.W.
Washington, D.C. 20520-0001
Re: Malaysian Government’s Crackdown on Rally and Detention of Opposition Leaders

Dear Secretary Clinton:

We are writing to express our grave concerns regarding the brutal crackdown by Malaysian authorities on the “Walk for Democracy” rally organized by the Coalition for Clean and Fair Elections (Bersih 2.0) that was held on July 9, 2011 in Kuala Lumpur.

As a country with close economic and political ties to Malaysia, the United States government cannot remain conspicuously silent in the wake of this crackdown on basic civil liberties and human rights.

We urge you to send a strong public message to the Malaysian government that this type of behavior is not consistent with democratic principles and is contrary to Malaysia’s obligations as a member of the UN Human Rights Council.

We ask that you call upon the Malaysian government to protect the rights of all Malaysian citizens to freely exercise their fundamental rights to expression, association, and assembly, and to peacefully express dissent in the future without threat of arrest or reprisal. Specifically, the U.S. government should publicly
demand that Malaysia end the campaign of harassment and prosecution against Bersih supporters and other groups that advocate peacefully, lift the ban on Bersih and other groups, and launch an independent, impartial and transparent investigation into the crackdown and hold accountable those officers who are found to have used excessive force.

In the weeks leading up to the rally, over 200 people were arbitrarily arrested, detained, charged, or summoned for questioning for simply wearing Bersih’s trademark yellow T-shirts or distributing its literature.

Among those arrested were six staff members and one volunteer of the coalition, which is chaired by one of Malaysia’s leading human rights lawyers and the former
president of the Malaysian Bar Council, Ms. Ambiga Sreenevasan, whom you honored in 2009 with an International Courage of Women Award.

On July 1, the Home Affairs Minister declared Bersih an illegal organization under the Societies Act, an action which was condemned by Frank La Rue, the UN Special Rapporteur on the right to freedom of opinion and expression, who said “Declaring Bersih illegal based on claims that it is trying to topple the government or is a risk to national security and public order – in the absence of any credible evidence to substantiate such
claims – is also an unnecessary restriction of civil and political rights.”
2
Ahead of the rally, police set up roadblocks shutting off all major arteries into Kuala Lumpur. Those who managed to get into the city were attacked with tear gas, batons, and chemically-infused water cannons. Numerous protestors were injured and opposition party member Mr. Allahyarham Baharuddin Ahmad allegedly died because of suffocation induced by excessive tear gas. On the day of the rally, 1,667 people were arrested including two coalition leaders and 18 minors. Additionally, online newspaper Malaysiakini, which provided extensive coverage of events leading up to the demonstration, was subjected to a sustained distributed denial of service (DDOS) attack. Malaysia’s actions, which fundamentally violate the basic rights to free assembly and expression, are particularly reprehensible given its membership in the United Nations Human Rights Council.

In response to the Malaysian government’s intimidation ahead of the rally, on July 8, State Department spokeswoman Victoria Nuland said the U.S. had communicated to Malaysia the importance of respecting human rights, including freedom of expression and assembly. During a state department press briefing she said, “We consider it incumbent on all sides to refrain from violence.”Additionally, at a press briefing held on July 13, deputy spokesperson Mark Toner said with regard to the situation in Malaysia, “Well, we do have some concerns. Obviously, we stand for – as we have elsewhere stood for and continue to stand for the right for people to freely express their democratic aspirations and express their views freely. I would stress that those must be peaceful demonstrations. So we did have some concerns; we continue to monitor the situation closely.” As the official response of the U.S. government to this crackdown, these comments are lukewarm at best and send a very weak signal regarding the United States’ commitment to human rights and democracy.
We are particularly concerned that six members of the Parti Socialist Malaysia (PSM) still remain in police custody awaiting a court hearing on July 22 for their habeas corpus application filed on July 6.These six individuals are being held under section 3(1) of the Emergency Ordinance (EO) that allows for detention without charge for 60 days and can be renewed at the discretion of the Home Ministry for a period up to 2 years. Additionally, under Section 48(1) of the Societies Act 1966 and Section 29 (1) of the Internal Security Act, twenty-four PSM activists were charged on July 4 for their involvement with Bersih activities. These activists, originally detained by authorities in late June, have since been released but now face jail terms of up to five years and/or hefty fines under these provisions.

We urge the U.S. government to:
 Press for the immediate release of the six PSM members from preventive detention under the EO and drop the charges against the twenty-four other PSM activists.
 Publicly call on the Malaysian government to immediately end all use of preventive detention to hold Bersih, PSM supporters, and other groups that advocate peacefully and stop using laws that provide for preventive detention for political reasons, including the Emergency (Public Order and Prevention of Crime) Ordinance, the Internal Security Act, the Dangerous Drugs (Special Preventive Measures) Act 1985, the Societies Act 1966, and the Restricted Residency Act 1933.
 Take into account the seriousness and timeliness of the government of Malaysia’s response to these concerns when considering a possible visit by President Obama to Malaysia during his trip to the East Asia Summit in Bali later this year.

The State Department should press the government of Malaysia to address these concerns in a serious and time-bound manner and consistently raise these matters in discussions with the Malaysian government in the coming days.

We thank you for your attention to this important matter.

Sincerely,

T. Kumar
Director of International Advocacy
Amnesty International USA
David J. Kramer
President
Freedom House
Sophie Richardson
Advocacy Director, Asia Division
Human Rights Watch
Hans Hogrefe
Chief Policy Officer/Washington Director
Physicians for Human Rights
cc: Assistant Secretary Michael Posner, Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor
Assistant Secretary Kurt Campbell, East Asian & Pacific Affairs